"මම තමුසෙව පාර්ලිමෙන්තු ඇරලමයි පස්ස බලන්නෙ කොල්ලො..ආහ්හ්" දේවල් එහෙම වෙද්දි, පාන්දර 4ට විතර ශෙහාන් ශෙරිල්ටත් කියලා ගෙදර යනවා. සෙකුරිටිටත් කතා කරල ශෙහාන් යනවා. මෙතනින් තමයි හැමදේම පටන් ගන්නෙ, ශෙරිල් කිඋව වගේම ජාතික පක්ෂෙ එයා දන්න අයට කියලා, ශෙහාන්ව තරුණ සංගමයට දාගන්නවා. ශෙහාන් සංගමයට බැඳුන දවසෙ ඉඳන්ම වැඩ පෙන්නන්න ගන්නවා. ශෙහාන්ගෙ කථිකත්වය, අදහස් වල තිබුන ප්‍රගමනය නිසාම රැස්වීම් වලට එන පක්ෂෙ ජෙය්ෂ්ට අයගෙ ආකර්ශනය දිනාගන්න ශෙහාන්ට පුලුවන් වෙනවා. ශෙරිල්ට ඕන කරල තිබ්බ ව්දියටම ශෙහාන්ගෙ හැකියාවට ප්‍රේමචන්ද්‍ර මන්ත්‍රීතුමිය ආකර්ශනය වෙනවා.
"ශාහ් මේ කොල්ලා හොඳ දක්ෂයෙක්නෙ." ප්‍රේමචන්ද්‍ර කියන්නෙ "ශානිකා ප්‍රේමචන්ද්‍ර", හිටපු ප්‍රබල ඇමති දුවක්.
"කවුද ශෙරිල් ඒ කොල්ලා?"
"මැඩම්ට මතකද දන් නෑ රොශාන් ෆර්නෑන්ඩො, ගාර්මන්ට්ස් තියෙන්නෙ. තාත්තගෙ යාලුවෙක්." ශෙරිල් කියන්නෙ බොරු ශෙහාන්ගෙ තාත්තායි, ශානිකාගෙ තාත්තයි අඳුරන්නෙ නෑ.
"ආහ්හ් ඔව් ඔව්..එයාගෙ පුතාද මේ?"
"ඔව් මැඩම්, කොල්ලා නීතිපීඨේ දැන්. හොඳ දක්ෂයෙක්."
"ඒකනෙ ශෙරිල්, ලස්සනත් ඒමයි, හැකියාවනුත් ඒමයි. කොහෙද කොල්ලා?"
"දැන්නම් බොරලැස්ගමුවෙ ඉන්නෙ, සීයලා මොණරාගල දිහා වතුකාරයො. දැන් කොල්ලා මෙහෙ ඉඩම් අරන්දාගන ඉන්නවා. එහෙ ඉඩම් විකුණලා."
"ම්ම්ම්ම්...මෙයා හොඳානෙ අපේ ආසනෙන් ඉදිරිපත් කරන්න මේ පාර.."
"ඒවානම් ඉතින් මැඩම්ලගෙ තීරණ, අපෙ වැඩෙ මේ වගෙ දියමන්ති හොයාදෙන එකනෙ."
"උබනම් ඉතින් දියමන්ති රත්තරන්මනෙ අතගාන්නෙ, කොල්ල එක්ක මොකුත්?"
"අපො පිස්සුද මැඩම් කොල්ලට තාම 25යි මැඩම්, තරුණ කොල්ලනෙ තව.
"ආ.. මොකො තරුණ කියලා උබට එපාද"
"එපාමත් නෙවෙ ඉතින්.."
"උබ..මේහ් කොල්ලව මගෙ කාර්‍යාලෙට එක්කන් එනව වෙලාවක. සමරවීරට සර්ටත් කතා කරලා, අපි කොල්ලව දාමු කොල්ල හොඳ ගේමක් දෙයි."
"ඔව් මැඩම් මේවගෙ කොල්ලො තමයි ඕන අපිට"
"ම්ම්ම්ම්ම්..." ප්‍රේමචන්ද්‍රගෙ බැල්ම ශෙරිල්ට එතකොටත් තේරිලා තිබ්බෙ. ශානිකා ප්‍රෙමචන්ද්‍ර විවාහකයි, දරුවො දෙන්නෙකුත් ඉන්නවා. නමුත් ප්‍රසිද්ධ රහසක් තමයි, එයා හස්බන්ඩ්ගෙන් වෙන් වෙලා ජීවත් වෙන්නෙ කියලා. ඒවගෙම රහසක් තමයි, මැඩම් ප්‍රේමචන්ද්‍ර අලුත දේශපාලනයට එන, තරුණ කොල්ලන්ට ආසයි කියලා. ශෙරිල් මේක පාවිච්චි කරල තමයි ශෙහාන්ව ප්‍රේමචන්ද්‍ර ලව්ව වැඩේට දාගන්න හිතුවෙ. ප්‍රේමචන්ද්‍ර තරුණ කාලෙ නිරූපිකාවක්. කුමරි, රූ රැජින තරඟ වලට එහෙම ගිය. ඉතින් ලස්සනට තරුණකමට ඉන්න තියන ආසාව නිසා, තරුණ කොල්ලො එක්ක ඉන්නකොට තරුණ බව රැකෙනව කියලා ශානිකා ප්‍රෙමචන්ද්‍ර හිතන නිසා ඇය එහෙම කරනව කියල තමයි මේ රහස දන්න අය දන්නෙ.
"හෙලෝ මල්ලි ඉඳගන්න, ශෙරිල්"
"ඔන්න අපේ වැඩකාරයා එක්කන් ආවා"
"මල්ලි කොහොමද කොලේජ් එකෙ වැඩ?"
"හොඳින් යනවා අක්කෙ, ඊයේ විභාග තිබ්බෙ. දැන් ඉතින් ප්‍රැක්ටිස් කරන්න ඕන"
"ඔව් නේද ප්‍රැක්ටිස් කරන්න තැනක් හම්බුනාද, කොහොමද?"
"ඔව් අක්කෙ ජයම්පති සර් කතා කලා"
"අහ් ජයම්පති මහත්තයා හොඳයි, හරි මල්ලි මෙහෙමයි. තාම මැතිවරණෙ තියන්න මොකුත් කතා කරල නෑනෙ.ඒත් මාසෙකින් වගෙ දින කතා කරයි. එනිසා අපි දැන්ම ඉඳන් රැස්වීම් පොඩියට තියන්න පටන් ගන්න ඕනෙ. ඔයාව මම මගේ කොළඹ 6 ආසනෙන් දාන්නෙ. අපි හරියට මිනිස්සුන්ට කතා කරගත්තොත් බයවෙන්න කිසිම දෙයක් නැ ඔයා ඇතුළෙ."
"ම්ම්ම් එතකොට..." මේ විදියට කතාබහ ගියා. මෙතනදි ශානිකාට තදින්ම ඕනකම තියෙන්නෙ ශෙහාන්ව ශෙරිල්ගෙන් ගලෝගන තමන් ලගට ගන්න ඒනිසා. පුද්ගලික නම්බර් එක පවා ශෙහාන්ට දීලා කියනවා ඕන වුනාම එයා කතා කරන්නම් කියලා. මේ අතරෙ කාර්යාලෙන් යන ගමන් ශෙරිලුයි, ශෙහානුයි.
"මම කිඋවෙ දැක්කනෙද ගෑනිගෙ තියන කෑදරකම කොල්ලාට. උබව ඉතුරු කරයිදත් සැකයි දැන්නම් මට."
"ඉතින් හොඳයිනෙ" ශෙහාන් විහිලුවෙන් වගේ කියනවා.
"උබත් කපටිම නෑ නේද, කොහොමත් ශානිකා හිතන් ඇත්තෙ උබ හෙන අහිංසක කොලු පැටියෙක් කියලා. පේන් නැද්ද ආදරෙ, ප්‍රැක්ටිස් කරන්න යවන්න හදනවා." කියලා ශෙරිල්ට හිනා. ශෙහාන්ටත් සතුටුයි. මේ විදියට ශෙහාන්ගෙ අලුත් ජීවිතෙ පටන් ගන්නවා. ප්‍රේමචන්ද්‍ර රෑට රෑට කෝල් එහෙම ගන්නවා, දේශපාලනය වගෙ පටන් අරන් ඉවර වෙන්නෙ වෙන වෙන දිහා වලින්. මෙ අතරෙ රැස්වීම් වලට ශෙහාන්ව එක්කන් යනව ප්‍රේමචන්ද්‍ර. ශෙහාන්ටත් ඒක ඇගටම එනව, ශෙහාන් බය නැතුව හැමතැනම යනවා, කතා කරනව රැස්වීම් තියනවා. ප්‍රේමචන්ද්‍රට තේරෙනවා මිනිස්සුත් ශෙහාන්ට කැමතියි කියලා. මේ නිසාම ප්‍රේමචන්ද්‍රට ශෙහාන් ගැන තවත් ආස හිතෙනවා. කෑදර හිතෙනවා. ශානිකා ප්‍රේමචන්ද්‍රට මුලු දේශපාලන ක්ෂෙත්‍රයෙම ඉන්න උන් ඇහැ දැම්මත්, තාත්තගෙ ආධිපත්‍ය නිසා ප්‍රේමචන්ද්‍රව හැමෝටම නමන්න බෑ. තලෙලු පිරුණු ඇග, කළුත් නැති සුදුත් නැති. තරුණත් නැති වයසත් නැති ශානිකාගෙ පිරිමි වැඩියෙන්ම ආස කරෙ වට්ටක්ක පළු දෙක වගෙ පස්සට. ශානිකාත් ඒක හොඳාකාරම දැනන් උන්නා.
"මල්ලි, ශෙහාන් ඔය ශෙරිල්ගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න. ඔය ගෑණි බුදියපු නැති එකෙක් නැතුව ඇති අපේ පක්ෂෙ. මල්ලි එක්කත් මම දන් නෑ..එත් කරන එකක් පරෙස්ස්මින්. " ඉරිදා දවසක රෑ දෙන්නත් එක්ක කෝල් එහෙක
"මම මොකුත් කරල නැ අක්කෙ එයා එක්ක"
"අනෙ උබ බබා බොරු නොකියා ඉන්නවා"
"ඇත්ත අනෙ එයා මගේ යාලුවෙක්ගෙ තාත්තගෙ යාලුවෙක්නෙ, එහෙමයි අපි අදුරන්නෙ"
"බොරු නොකියා ඉන්නවා හැමඑකාගෙම කරෙ එල්ලෙන ගැනි උබෙ කරෙ එල්ලුන් නෑ කියන්නනම් එපා මල්ලි. මම නොදන්නවයැ"
"නෑ අනෙ..එයා මටවඩා කොච්චර වැඩිමල්ද, අපෙ අම්මලගෙ වයසෙනෙ"
"ආ මොකො උබ ඇයි නංගිලාටද කැමති..අම්මලා ගාන්නෙ"
"එහෙමනම් නෑ එහෙනම් මම මෙහෙම කතා කරයිද රෑ තිස්සෙ බබාලත් ඉන්න අක්කෙක්ට"
"ආ ආ මොකද්ද මොකද්ද?"
"මොකුත් නැ.."
"වනචරයා..මට තේරුනා මගෙ පුක දිහා බලන හැටි දැක්කම වනචරකම ඇඟ පුරා කියලා"
"මම? පිස්සුද මමනම් බලලම නෑ ඒක දිහා"
"බලල නැ බැලෙනවා නේද"
"ඕක දිහා නොබැලුනො තමයි ඉතින් ප්‍රශ්නෙ"
"ම්ම්ම්ම් ඒ මොකද"
"ඔහොම වට්ටක්කා පලුදෙක වගෙ තියෙනකොට බැලිලා විතරක් නෙවෙ මූණ ඔබාගන ඉන්නත් හිතෙනවා"
"වනචර බල්ලා..මොකද සුවද බලන්නද මූන ඔබාගන්නෙ?"
"ම්ම්ම්ම්ම් මූණ ඔබාගෙන පලු දෙක මැද්දෙ අතුල්ල අතුල්ල දිව දදා ලෙවගාන යන්න...ගිහින් ඔය බෑ දෙක මැද්දෙ පහළ තියන තොල් පෙති ඔය පුසී එකට දිවදාන්න ඕන"
"ස්ස්ස්ස්ස්ස්.....මල්ලි උබ මොකද කරන්නෙ නවත්තනවා"
"ඔය පලු දෙක ඈත් කරන් මූණ ඔබාගන දිවදදා ලෙවකන්න ඕනෙ මට.. දිව දදා ලොව ලොව දිවෙන් කරන්න ඔනෙ"
"ස්ස්ස්ස්ස්ස් මල්ලි නවත්තනවා..තමුසෙට අමතක උනාද මම කවුද කියලා? ආහ්හ් වනචරයා?"
"ම්ම්ම්ම්ම් මටනම් හොඳට මතකයි ඒකනෙ.... තව දිවදදා දිවෙන් හුකන්න හිතෙන්නෙ" ශානිකා කෙඳිරිගාන විදියට තේරෙනවා ශෙහාන්ට ශානිකා ප්‍රේමචන්ද්‍ර දැනටම පුසී අතගගා ඉන්නෙ කියලා.
"ම්ම්ම්ම්ම්ම් වනචර පොඩි බල්ලා තෝ..මගෙ හුත්ත මෝල් කරා නේද ස්ස්ස්ස්ස්ස්"
"ම්ම්ම්ම්ම් මම...මගෙ දිවෙන් හුකද්දි ලොව ලොව මෑ මල උර උර..ඔය හුත්ත මෝල් වෙනවද? ම්ම්ම්?"
"ස්ස්ස්ස්ස්.....ඉන්න බෑහ් ම්ම්ම්ම් මට උබගෙ පයිය බලන්න ඕනෙ..."
"ම්ම්ම්ම්ම්ම්.." ශෙහානුත් ඒවෙනකොටත් කලිසම ගලවන් හෙලුවෙන් ඇඳ උඩ හිටියෙ.
"ගන්නවා වීඩියො කෝල් එකක්...ස්ස්ස්ස්ස්.." ශානිකා රිංග් කරනවා. ශෙහාන් ආන්සර් කරනවා.. කොල් එක ගද්දිම ශෙහාන් අමු හෙලුවෙන් ඇඳ උඩ කකුල ළග ගලවපු කලිසම. ශෙහාන් කෙලින් වෙලා රෝස වෙච්ච ටොපා පොල්ලෙන් අල්ලගන අතෙ ගස්සනවා, ටොපා රෝස දැකල ශානිකාට තවත් මෝල් වෙනවා. ශානිකා ඇගිල්ල ගහනවා. ශානිකාත් හෙලුවෙන්, ශානිකා ඒත් පෙන්නන්නෙ නෑ එවෙලෙ ශානිකාට ඕන ශෙහාන්ගෙ වල්කම බලන්න. ශෙහාන්ට කියනවා ඇඟ පෙන්නන්න කියලා, ශෙහාන් අතේ ගගහ ශානිකාට පෙන්නවා..ශානිකා ඇගිල්ල ගහගන ගහගන යනවා....නෝමල් කෝල් එකක් දාගන ආයෙම කතා කර කර ශානිකා ළඟ තියන රබර් පයිය අරගන කිම්බට ඔබගන්නවා. ශෙහාන්ට කටහඬටත් ශානිකාගෙ කිම්බ නලියනවා.
"ස්ස්ස්ස්ස්ස්ස් ශෙහාන් උබ කොහොමද මේ තරම් වල් වුනෙ අහ්හ් වනචර බල්ලා අහ්හ්හ්හ්හ්හ් අහ්හ්හ්ස්ස්ස්ස්ස්ස්"
"ම්ම්ම්ම්ම් කොයිතරම්ද වල් ම්ම්ම්? කසාද බැඳපු ළමයි ඉන්න ගෑණියෙක් එක්ක කතා කරන්න තරම් වල් වුනේද ම්ම්ම්?
"ඔව් උබනම් ඇත්තමයි...ස්ස්ස්ස්ස් අහ්හ් අහ්හ්හ්හ් අහ්හ්හ්හ් උබ ආසද ඇයි ම්ම්ම්ම් ?"
"ආස නැත්තන් මේ තරම් පයිය රත් වෙලා කෙලින් වෙයිද ම්ම්ම් අක්කෙ?"
"ස්ස්ස්ස්ස්ස් අහ්හ් අහ්හ්හ්හ්හ්හ් ඔය පයිය දාල මට හුකපන් එහෙනම් අහ්හ්හ් අහ්හ්හ් ස්ස්ස්ස්ස් අහ්හ්හ් හුකන්නකො ශෙහාන් මට අහ්හ්හ් ශ්හ්හ්හ ඇවිත් මට හුකන්න අහ්හ්හ්හ්හ් අහ්හ්හ්හ්හ්" ශානිකා කෑ ගගහ කියනවා කෙඳිරියත් එක්ක ශෙහාන්ටත් ඉන්න බැරුව දෙන්නටම ජූස් යනවා හයියෙන් හුස්මක් එක්ක.
මතුසම්බන්ධයි.
ඉතින් කොහොමද කතාව, හිතනවා රස විඳින්න ඇති කියලා. කාලෙකින් අලුත් කතාවක් නිසා, ඔයාලගෙ අදහස් දැනගන්න කැමතියි.
Comments
Post a Comment